αϋπνία

minilogue-hitchhikers choice

from : Kristoferstrom (nov.2006) : «i made this stopmotion video for minilogue this summer, this is the short version.
all made on whiteboard so…no undo/redo.»

country : Sweden

Ημερολόγιο ενός-προβλέψιμου-Σκανδάλου

Τι λέτε; αρκούν δύο «μπομπάτες» ερμηνείες, βλ. εν προκειμένω της Τζ.Ντεντς & της Κ.Μπλάνσετ για να στηρίξουν ένα δεν – έγινε – και – τίποτα – κοινωνικό ταινιάκι τύπου «Το Ημερολόγιο ενός Σκανδάλου»;

 

Arthur Russell – First Thought Best Thought

Τέσσερα είναι τα πιθανά σενάρια : Αν ζείτε ενταγμένοι με απόλυτη αρμονία στους καταιγιστικούς – αγχωτικούς ρυθμούς της σύγχρονης ζωής & αυτό σας αρέσει, τότε απλά προσπεράστε αυτό το άλμπουμ. Αν πάλι ζείτε με αργούς ρυθμούς αλλά το μόνο που θέλετε εναγωνίως είναι να ενταχθείτε στους καταιγιστικούς σύγχρονους ρυθμούς, τότε πάλι προσπεράστε το. Αν όμως είτε ζείτε μέσα στους ρυθμούς που προανέφερα αλλά ψάχνετε & για οάσεις-διαλείματα βραδύτητας, ή έχετε καταφέρει να ζείτε σε άργους ρυθμούς παρ’όλα τα αποπροσανατολιστικά κελεύσματα για άλλο τρόπο ζωής, τότε σταθείτε με προσοχή σε αυτό το άλμπουμ, είναι το απαραίτητο soundtrack.

Κινηματογράφος και Πραγματικότητα

Το φεστιβάλ ντοκυμαντέρ που γίνεται εδώ & 20 χρόνια στο Γαλλικό ινστιτούτο, είναι ένα γεγονός που με προσμονή περιμένω από τότε που πήρα χαμπάρι την ύπαρξή του. Ντοκυμαντέρ τουλάχιστον αξιόλογα έως & αριστουργήματα & που πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να βρει αλλού. Φέτος δυστυχώς δεν μπόρεσα να παραβρεθώ παρά μόνο την τελευταία μέρα (10/2) & έμεινα με αντιφατικές εντυπώσεις. Στην αρχή της μέρας το πρόγραμμα ανέφερε ένα αφιέρωμα στη παγκόσμια μέρα των υγρότοπων, ωστόσο οι επιλογές, τουλάχιστον όσες είδα, ήταν οριακά εντός θέματος. Ξεχωρίζω το εκτός θέματος μεν αλλά πολύ ενδιαφέρον δε «A flood In Baath Country» του O.Amiralay του 2004.

Whistling Songs

Είναι αξιοσημείωτο πόσο μπορεί να αναδειχτεί ένα κομμάτι όταν ορίζεται από το ανθρώπινο σφύριγμα, αυτή την αρχέγονη «μουσική» έκφραση. Ακούγοντας ένα περσινό pop κομμάτι των Σουηδών Peter Bjorn & John το Young Folks, το οποίο απογειώνεται χάρη σε αυτήν ακριβώς την ιδέα & παράλληλα ενθυμούμενος το πασίγνωστο κομμάτι Twisted Nerve του Bernand Hermann από το soundtrack του Kill Bill 1 – που καλό είναι μεν, αλλά του οποίου έχει γίνει αυτή ακριβώς η κατάχρηση που πρέπει για να το μισήσω στη πορεία – φέρνω από τη μνήμη μου μερικά ακόμη τραγούδια που το ανθρώπινο σφύριγμα είναι αυτό που κυριαρχεί & ίσως κάνει & τη διαφορά.

Casiotone For The Painfully Alone – Etiquette

Τέταρτη κυκλοφορία του Owen Ashworth a.k.a Casiotone For The Painfully Alone με τον ειρωνικό(;) τίτλο “Etiquette”. Δύσκολα μπορεί κανείς να βάλει ετικέτα σε αυτό το album,

Jeffrey & Jack Lewis – City & Eastern Songs

Ο Jeffrey είναι εκτός από μουσικός & συγγραφέας ασπρόμαυρων κόμικ – που την αισθητική τους μπορούμε να δούμε στο ένθετο του CD – & ο Jack είναι ο αδερφός του Jeffrey, όπως & ο Jeffrey είναι αδερφός του Jack & αυτό το άλμπουμ είναι η πρώτη στουντιακή δουλειά τους, σε πειραγμένη παραγωγή του γνωστού-άγνωστου Kramer (Bongwater).

«ο λαβύρινθος του Πάνα»

Χτές το βράδυ λοιπόν αποφάσισα να πάω ένα σινεμαδάκι. Λίγο αργά βέβαια, σε μια μεταμεσονύχτια προβολή, στο Ιντεάλ. Πρεμιέρα της ταινίας «ο λαβύρινθος του Πάνα». Δεν γνώριζα και πολλά πράγματα για την ταινία, μόνο ότι είναι μεξικάνικη του σκηνοθέτη Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο (δεν τον ήξερα) και ότι είναι ταινία «φαντασίας» όπως την χαρακτήριζε περιοδικό της αθήνας. Κάθησα λοιπόν λίγο νυσταγμένη στην αναπαυτική καρέκλα του Ιντεάλ, όπου μπορείς και να κοιμηθείς πολύ άνετα σε περίπτωση που η ταινία δεν σου λέει και κάτι… Η ταινία ξεκινά και όχι μόνο δεν συνέβει αυτό, δηλαδή να με πάρει ο ύπνος, αλλά ξύπνησα για τα καλά!

Isobel Campbell Mark Lanegan – Ballad Of The Broken Seas

Τι κάνει η Isobel Campbell των Belle & Sebastian & ο αγαπημένος Mark Lanegan των Screaming Trees αλλά & των πολλών – μερικών από αυτά καταπληκτικών – προσωπικών άλμπουμ ; Ο δεύτερος δίνει βάρος, ενώ η πρώτη μια αιθέρια χροιά, στοιχεία που με το σμίξιμό τους, τα αντίθετα αυτά χαρακτηριστικά δένουν σε ένα ελκυστικό άλμπουμ & φέρνουν συνειρμικά στη σκέψη μου το ντουέτο των Lee Hazlewood & Nancy Sinatra. Ομολογώ ωστόσο ότι με την πρώτη ακρόαση εν μέσω καταιγισμού από τους Motorpsycho επί μια εβδομάδα, το υπερτίμησα, καθώς λειτούργησε σαν καταφύγιο ήρεμης εξωτερίκευσης τουλάχιστον ως προς την ένταση .

Το κορίτσι που γύριζε τις σελίδες ή «το γύρισμα» της βίδας

Δε θυμάμαι πού το διάβασα ότι, παρ’όσα κάνει η βιδωμένη Μελανί- και δεν κάνει και λίγα- κάπου μέσα σου τη δικαιολογείς γιατί η μεσοαστή σολίστα Αριάν της κατέστρεψε τη ζωή με την αναισθησία της στις εξετάσεις της πρώτης. Ε λοιπόν, εμένα εξαρχής μου φαινόταν αχώνευτη η δεσποινίς Μελανί, και κακορίζικη.